Sunday, July 31, 2022

नेपाललिपिया विकासक्रम गथे जुया जुल ?

नेपाः देय्या महत्वपूर्ण लिपि मध्ये नेपाल लिपि नं खः गुकिया प्रचलित लिपि नं धाइ थुगु लिपि रञ्जनालिपि अले मेमेगु लिपि स्वया छ्यले अपुगु जुया मल्ल कालय् अापाअापालं सिजं पाै ताम्रपत्र लगायत अभिखय् थुगु लिपि छ्यलेयाःगु खने दु । उकिसं थुगु लिपिं तसकं महत्वपूर्ण जूगु दु । 

 सिन्धु-सभ्यताया उत्खननय लुयावःगु शील-छापय् च्वयातःगु चिं आदिया अध्ययन यानास् उगु थासय् लेखन-कलाया जातस् पुलां धकाः क्वःछिनातःगु दु ।  इसापूर्व २५०० वर्षपाखें हे सिन्धुवासीत च्वये ब्वने सः धइगु विद्वानतय्गु धापू दु । प्राचीन इलय् भारतया थीथी थासय् अशोक-स्तम्भ लूगु दु ।  ल्वहंया थां, चट्टानय् ब्राह्मी व खरोष्ठी-लिपिं च्वयातःगु अभिलेखत पूर्वय् बंगालनिसें पश्चिमय गुजरात, उत्तरय् अफगानिस्ताननिसें दक्षिणय आन्ध्रप्रदेशतक तयातःगु दु । थुकिं छु सीदु धाःसा भारतया दक्व थासाय इसापूर्व स्वंगूगु सदिइ हे लेखन-कलाया व्यापक विकास जुइधुंकल सीदु ।



नेपालय् नं ई.पू. २५५ स निग्लिहवाय तयातःग अशोक-स्तम्भ दकलय् पुलांगु खः । थुगु स्तम्भय ब्राह्मीलिपिं च्वयातःगु खः । अथे हे जुजु अशोकया राज्यभिषेकया नीदया लसताय ब्राह्मी-लिपिं हे लुम्बिनी अशोक-स्तम्भ तयातल। थकथं नेपालय् लेखनकलाया सुरुवात अशोक-स्तम्भनिसें जुल ।

नेपालमण्डलदुने नं प्राचीन इलय् हे लेखनकला दहां वयेधुंकल धइगु उगु नावगु दु । ब्राह्मीलिपिं च्वयातःग अभिलेखय् ‘सवत् अ ७ ग्रीप मेगु ल्यंदनि माग्वलय् ऋ छग्वःजक त्यासा खग्वलय् छ्यलेगु याः । नेवाःसःकथं च्वय् न्ह्यथनागु बाग्वःजक दयेवं गाः । थुकी परम्परा बाग्वः स्वयां ङ्ह, न्ह, म्ह, ह, ल्ह आदि आखःग्वः उप्वः खनेदु । थुगु बाग्वःत स्वयेबलय स्वानाच्वंगु जूसां नेवाः-सःकथं छगः हे वर्ण खः, तर ब्राह्मीलिपिं विकसित जग लिपि व संस्कृत-भाषाया प्रभाव लाःगुलिं नेपाललिपि नं थःत मा।कथंया सम्वत तक नं दयेके फयाच्वंगु मदु।

थुगु बाग्वःत नेपालभाषाया त्यासा खग्वलय् छ्यलेगु यानावयाच्वंगु दिन प्क महाराजस्य जयवर्मणः च्वयातःगु दु, उकिं अभिलेख शक सम्वत् १०७ या खः । मेगु अभिलेख नं थ्व हे आखः ज्वालाः, गुकी रज्ञास्त्सरुदेव्यै धकाः तयातःग दु । थुगु अभिलेखया आधारय् छ सीदु धाःसा नेपालमण्डलदुने नं ब्राह्मीलिपिया प्रवेश प्राचीन इलय् हे जुइधुंकल । 

ईसाया प्यंगू सदिपाखें उत्तर-भारतय गुप्ततय्सं राज्य यायेगु सुरु यासेंनिसें गुप्त-लिपिया प्रचलन वःगु खनेदु । सामान्य रूपं सुयागु शासन-इलय् राज्य संचालन जुयाच्वंगु खः उगु ईया लिपियात नं शासकतय्सं थःगु वंशया नाम नां छुइगु परम्परा दु, उकिं ब्राह्मी-लिपिया विकसित रूपयात गुप्ततय्सं थःगु नामं नां छुत । 

थुगु लिपिं खुगू सदितक न्ह्यात । उगु इलय् थौंकन्हय्थें थासा(आखःया विकास मजूनिगुलिं तः दयेकाः उकी छुकथंया हिउपाः वइगु स्वभाविक हे खः । ल्हातं च्वयेगु परम्परा जूगुलिं लेखन-कलादुने नं हिउपाः वःगु खनेदु । गुप्त-लिपि नं खुगू सदिलिपा बुलुहुँ हिउपाः वल, गुकिया लिच्वःकथं कुटिला-लिपिया जन्म जुल । थुगु लिपि खुगू सदिनिसें गुंगू सदितक न्ह्याःगु खनेदु ।

वि.सं. २०१७ सालय् नेपालय् पुरातत्त्व विभागं गुप्त-लिपियात पूर्व लिच्छविलिपि व कटिलायात उत्तर-लिच्छविलिपि धकाः धायेग यात । थ्व लिपिं नेपालय् थ्यंमथ्यं २५० गू ति अभिलेख लुयावःगु दु । लिच्छविलिपिं च्वयातःग उग ईया अभिलेख संस्कृत-भाषाया प्रतिलिपि खः । 

भाषिक मृत्यु धइगु छु खः ? गथे जुइवं भाषिक मृत्यु जुइ

 छुंनं भाय् तनावनगे धयागु हे मनूतयके भाषिक चेतना मदया छय्ला बुँल्लाय् मदया वन धाःसा भाषाया अश्वस्य मृत्यु जुइ । अथे जुया छुंनं देशय् वा जातिय समुदायया पुचलं थःथःगु भासं खँल्हायेगु मयात धाःसा बाँय् खँ ल्हाइपिं हे म्हाे जुल धाःसा भाषिक मृत्यु बुलुहु जुयाच्वनि  गनं धा:सा ल्हाइपिं मनूत दु, तर भाषा सुनां मल्हास् धा:सां उगु भाषाया मृत्यु हे धाइ, उकिं भाषा ल्यंकातयत भाषा न मा:, उगु भाषा ल्हाइपिं मनत नं मा:, गथे संस्कृत-भाषा द्, तर संस्कृत-भाषी मदु । थ्व स्थिति नेपालभाषाय् नं वयेफ। न्ह्याग थज ल्हाइपिं दया: न उगु भाषा छ्यलाबुलाय् मवल धा:सा उकियात भाषिक मृत्यु धाइ। वास्तवय् धायेमाल धाःसा भाषिक मृत्यु सम्बन्धित देय्या त:धंगु सम्पदा नष्ट जूगु खः धकाः थुइकेमाः । भाषा धयागु नं देय्या तिसाः खः छुन्ह जाति व देय्यात म्हिसकेगु धयागु भाषा हे खः । थुज्व:गु घटना छु अजुचायापुगु घटना वा आकस्मिक घटना वा अस्वाभाविक घटना मखु । संसारं थुज्व:गु घटना फयेमालाच्वंगु दु । छं छगू भाषाया लिक्क च्वना: प्रतिस्पर्धा यानाच्वंग भाषाया निंतिं उगु प्रतिस्पर्धी भाषा मृत्यु जग लसताया विषय जुइफु, तर छं छगू भाषा जन्म जुइत यक्व वर्ष पीमाली। व नं छग देय्या सम्पदा ख: । उगु सम्पदा मदइगुली लसता प्वंके धइगु तसकं दुखया खं ख: । मेमेगु देय्या भाषिक मृत्यु ग्व:गू वा गुलि जुल धइगु खं त्व:तास् नेपा:या सन्दर्भय स्वयेबलय् भाषिक मृत्युया दशा तसकं वांमला: । 



भाषिक मृत्युया कारण 

भाषाया मृत्यु विभिन्न कारणं जुइफु । थुकिया कारण दुवालास् स्वयेबलय् मूलत: निता कारण खंकेफु

१ बाह्य कारण 

२ आन्तरिक कारण

१ बाह्य कारण 

अ प्राकृतिक प्रकोप- तसकं भ्वखाय् ब्वया:। खसिबा: वया:, समुन्द्रया छाल, चल:, महामारी ल्वय् इत्यादि विभिन्न प्राकृतिक प्रकोप वया: गांगां, शहर-शहरया

६.२ भाषा मृत्यु जुइगु धाँचा 

मूलत: भाषा सीगु निगू धाँचा दु- आकस्मिक मृत्यु व छसीकथं मृत्यु । च्वय व्यथनात:थें प्राकृतिक प्रकोप, महामारी इत्यादि कारणं छकलं सुचुक्क हे सीय:, सीफ । मेगु धाँचा ख: छसीकथं मृत्युया लँपुइ लाइगु । छसीकथं मृत्युया लँपुइ लाइ धइगु नं अतिक ग्यानपुगु मन्दविष  ख: । च्वय् न्ह्यथनात:थें विभाषीनाप विहा याना: थ:म्हसें थ:गु भाषा त्व:तेगु, शिक्षाय् पाठ्यकम लिकयायनेगु, विदेशी भाषा व संस्कृतिं बुलुहं अतिक्रमण जुइगु, लिक्क च्वंगु बल्लास्गु भाषां स्वत्यलाहइगु, थ:गु हे भाषाभाषीतसें त्व:ता:येनेगु इत्यादि थुकिया मृत्यु जुइगु धाँचा ख: ।

भाषा मृत्युया लक्षण 

च्वय् न्ह्यथनात:थें आकस्मिक भाषिक मृत्यु जुइगु उलि यक्व सम्भव मजू। थुज्व:गु घटना तसकं कम(जक जुइ, तर छसीकथं वा बुलुहं जुइगु मृत्यु आपालं जुयाच्वनेय: । थुकी बिस्तारं थ: हे भाषाभाषीतसें ल्हायेगु त्व:ती। थथे जुइवं मेगु भाषाभाषीतसें ला छु थ:गु हे भाषाभाषीतसें ल्हा:गु भाषा हे मथुयावनी । खग्व: मगानावनी, उकिया थासय् मेगु यक्व चलनचल्ती व:गु भाषाया बँग्व:त दुकाइ । बछि-बछिं मेगु भाषाया बँग्व: छ्यला: ख ल्हायेगुली थ:त गौरव व सभ्य तायेकी । दुगु शब्द नं न्ह्याथें छ्यली, गथे ‘सफू छगू-यात ''किताब छपा:'' छसिगु जा-यात ुताजागु जाु धाइ। थौं थुज्व:गु लक्षण नेपालाषाय् यक्व खनेदयाव:गु दु । उपत्यका त्व:ता: पिने यक्व थासय् डिङि, पाजु, अजि धायेगुबाहेक मेगु शब्दभण्डार मदयेधुंकल । थुकथं शब्द(भण्डार कम जुजुंवनी । न्हून्हूगु शब्द दयेका: भाषा त:मि यायेगु ज्या दी। यक्व अशुद्ध जुइक वा व्याकरणिक व्यवस्था स्यनी । मनू(या बहुवचन मनूतया थासय् मनूपिं व मनूतपिं धायेगु याइ । थुकथं शब्दया अर्थ मथुयावनी। ध्वनिइ यक्व हिउपा: वइ । थ:ग भाषाया ध्वनि-व्यवस्था त्वस्ती। वाक्य(गठन न्याथें ज्याइ । नेपालभाषाय् स्वयेबलय् शब्द(भण्डार न्ह्याक्व त:मि धा:सां भाववाचक शब्द तसकं म्हजक दु । व्याकरण, भाषाविज्ञान, चिकित्साशास्त्र, अर्थशास्त्र, राजनीति-शास्त्र इत्यादि ब्वनेबलय् उगु विषयया शब्द नेपालभाषाय् मदु, दुगु नं तसकं म्हजक दु । थ्व नं नेपालभाषा बुलुहं मृत्युया लँपुइ लानाच्वंगुया लक्षण ख: ।


Saturday, July 30, 2022

ग. पदावली धइगु छु ? पदावली ग्वः ताजि दु ? नाम पदावलीया बारे चर्चा यानिदसँ ।


छुंनं  वाक्ययात  व्यवस्थित रूपं  ब्वथलेगु याइबले जक उपवाक्य जुइ । थथे ब्वथलेधुंकाः बनेजुइगुयात हे पदावली धाइ । अले पदावली यातनं   नं ब्वथले धाःसा  पद  जुइ । शब्द वाक्यय् छय्लयेवं पद जुइ । उकी सम्बन्ध-तत्त्वया रूपय् विभिन्न व्याकरणिक कोटित प्रयोग जइ। धायेकि लिङ्ग, वचन, पुरुष, कारक, काल, पक्ष, भाव, आदर, करण-अकरण, प्रेर णार्थक इत्यादि थुइकीगु रूपतत्त्वत च्वंवइ । थुकथं शब्द तत्त्वयात अर्थतत्त्व मानय यानाः उकी आधेय तत्त्वया रूपय विभिन्न व्याकरणिक तत्त्व तो छगू वा छगुलिं अप्वः पदया भवः हे पदावली खः ।



(क)  हाकुम्ह दु  

(ख) हाकुम्ह भौचा       अन दु ।

(ग)   हाकुम्ह तधीम्ह भौचा अन क्वय् दु ।

 (घ) हाकुम्ह ग्यानपुम्ह भौचा भ तधीम्ह भौचा अन क्वथा

__थन मूलतः निताजक ख द न्याने विधेय  ब्व । न्ह्यःने च्वंगु उद्देश्य ब्वय = । थ्व अर्थतत्त्व खः, केन्द्रीय तत्त्व खः । थुकियात शीत ब्वय् मूल तत्त्व दु खः । थ्व अर्थ-तत्त्व नं खः, केन्दीय यूने च्वंगु विधेय बयान याःसां भौचा-या जक खं खः, उकिं थ्व छग पदा भौचा दु।  भौचा अन क्वथाय् दु। धीम्ह भौचा अन क्वथाय् सुंक च्वनाच्वंगु दु । बालक ख द न्ह्यःने च्वंगु उद्देश्य (Subject) ब्व व ल्यूने च्व याने च्वंगु उद्देश्य ब्वय् नं मूल छता रूप द व खः भा कियात शीर्ष-पद नं धाइ। तत्त्व नं खः, केन्दीय तत्त्व नं खः । उद्देश्य ब्व न्ह्याक्व उकिं थ्व छगू पदावली खः । विधेय ब्वय नं न्ह्याक्व दानाच्वंगु खः, उकि थ्व छगू नं पदावली खः । वास्तवय अब न छगू-छगूजक जसां पदावला पाया भौचा व दु नं पदावली हे मानय याइ ।

पदावली जुइत निगू वा निगुलिं अप्वः पद दयेमाः । असे हे धायेगु याः । थुगु ल्याखं दकलय् न्हापांया भौचा

पदावलीया वर्गीकरण स्वंगु प्रकार दु ।

१ नाम-पदावली

.२ किया-पदावली

३ कियाविशेषण-पदावली

अथे पदावलीया चर्चाया सन्दर्भय् विशेषण-पदावली व कियाविशेषणसावली निग यानाः न्यागूतक पदावली दयेकेगु चलन दु । वास्तवय् विशेषण व कियाविशेषण-पदावली नितां मूल पदावली मखुसे विशेषण-पदावली म-पदावलीया विस्तारकजक व क्रियाविशेषण-पदावली कियाया विस्तारकजक खः, उकिं नाम पदावली ब्वनेबलय् विशेषणा पदावली, क्रिया पदावली ब्वनबेलय् क्रियाविशेणा पदवली समावेशी  

नाम-पदावली ब्वनेबलय् विशेषण-पदावली, किया-पदावली ब्वनेबलय कियाविशेण-पदावली समावेश जुइ ।

१ नाम-पदावली

नाम शीर्ष-पद जुइगु पदावलीयात नाम-पदावली धाइ । थुकी नाम छगूसिबें अप्वः पद वइबलय् विशेषक व पूरक जुयावइ। विशेषक अथवा पूरक न्ह्यागु वःसां व दक्वं नामया विस्तारक जक खः । क्वय्या प्रत्येक दसुया नितिं  दकलय् ल्यूने च्वंगु अर्थात् जवय् च्वंगु नाम-पदावलीया शीर्ष-पद खः । उकिया न्ह्यःने च्वंगु दक्वं विस्तारकजक खः । थुगु विस्तारक पद अप्वः यानाः विशेषण-पद व पूरक-पद जुइ । नाम-पदावली क्वय् बियातःकथं विभिन्न पदया संयोजनं निर्माण जुइ ।

(क) कारक व नाम

(क) कर्तृ-कारक कृदन्त विशेषण नाम

      छं    धाःम्ह       मिसा

 (ख) कर्म-कारक कदन्त विशेषण नाम

रामयात दाःगु        कथिं

(ग) सम्बन्ध-कारक नाम

रामया       म्ह्याय्

(घ) सम्प्रदान-कारक नाम

क्षमाया निंतिं      पुजा,

विशेषण-पदावली

विशेषण-पदावलीया शीर्ष-पद विशेषण हे जुइ । थुकी छग वा छगुलिं अप्व पद दयेफु । छगुलिं अप्वः दुगु पदत नाम-पदावलीया विस्तारकजक खः । विस्तारकया रूपय् नामयोगी, कियायोगी व मेमेगु पदावलीत वयेफ। विशेषण-पदावली धइगु नामया विस्तारक-पद-जक खः, उकिं नाम-पदावली मूल पदावली ख:, विशेषणपदावली उकिया सहायक पदावलीजक खः ।

 

 


तीन बर्षे बि.ए. सेकेण्ड यएरया (भाषा विज्ञान) वि.सं. २०७२ सालय् वःगु क्वइसन न्ह्यसःया लिसः

 

ख. खण्डेत्तर वर्ण धइगु छु ख?  खण्डेत्तर वर्ण ग्वःथी दु ? चर्चा यानिदसँ ।

सुन्ह मनुखं न्वँ वाइबले उगु ध्वनि स्वतन्त्र उच्चारण यायेजिइ मखु । कुचा–कुचा यानाः ब्वथले जीमखुगु ध्वनियात हे खण्डेत्तर ध्वनि  धाइ उगु  ध्वनि छ्यलीगु याइ  उबले उकिया  अर्थ पाःगु सीदइ,  गु ध्वनि  खण्डेत्तर–ध्वनि मजुसे खण्डेत्तर–वर्ण जुइगु लानाः च्वन । खण्डेत्तर वर्णयात न्यागु प्रकारं (ताजि)  दु

१. मात्रा

२. अनुनासिकता

३ आघात–बलाघात

४ सुर, तान, अनुतान

५ विराम




८.१ मात्रा

झीसं छुंन्ह छगू ध्वनि उच्चारण याइबलय गुलि ई काल धइगुया ल्याःचाः (हिसाब) हे मात्रा खः धकाः थुइकेमाः सामान्य कथं उच्चारणय त्वाक्क धाःग चीहाक व वसिक अप्वःगयात ताःहाक इकथं काइ । जस्तै पाता  धाइबलय् इ काइगु खः, पाता धाइबल्र अप्वः इ कायमखु । थुगु उच्चरणा यायेत काइगु इर्यात मात्रा धइ । मात्रा  निताजि दु, चीहाः मात्रा व ताहाः मात्रा । चीहाः मात्रा धइगु ह्रस्व व ताःहाः मात्रा धयगु दीर्घ खः । नेपालभाषाय् ह्रस्रव व दीर्घ यानाः निता मात्रा दु । थ्व छगू मेगुनाप व्यतिरेकी दु , उदारहणया नितिं   झिगू (टेन अवजेट) झीगु (अवर)

६.२ अनुनासिकता

      छुंनं ध्वनि म्हुतुं जक न्ह्सं म्हुतुं निथासं पाःलाकं पिज्वयेफु । चम्ये च्वय वनाः न्हाय्प्वाःया लँ बन्द यानाविल धाःसा म्हुतुं  पिज्वइ । उकियात मौखिक ध्वनि धाइ। चम्ये कुहा वया म्हतुया लँ  बन्द यानाविल धासा न्हासं पिहां वइ । उकियात नासिक्य–ध्वनि वा अनुनासिक–ध्वनि (न्हासं थ्वयेकाः उच्चारण जुइगु धाइ। गुवले  चम्ये दथुइ च्वनाबीवं म्हुतुं वछि ध्वनि पिहां वइ । न्ह्यागु थजु न्हासं पिहां वइगु ध्वनियात अनुनासिक धाइ । थुगु ध्वनि खण्डिय ध्वनिनाप जक वइ । स्वतन्त्र उच्चारण जुइमखु, उकि हे धग ध्वनियात खण्डेत्तर–ध्वनि धाःगु खः । नेपालभाषाय थुगु निधिक दु–चीहाक ग अनुनासिक–ध्वनि व ताःहाकग अनुनासिक–ध्वान अनुनासिक न अर्यय भिन्नता हइगु जुयाः युकियात नं खण्डेत्तर–वर्णय् तयातःगु खः ।।

लँ न्यासि जुइगु थाय्

लं म्हय् फीगु कापः

८३ आघात – बलाघात

झी मनूतय्सं खँ ल्हाइगु इलय् वा छु पाठ ब्वनीवलय् आवश्यकता स्वयाः गुलि थासय् तसके जोड बियाः धाइ वा ब्वनी । व जोड बियाः घाइग वा व्वनीग हे बलाघात खः । थुथाय् सास या मात्रा नं आपाः जुइ, स्वरयन्त्र न अप्वः सनी । थथे। उच्चारण याइवलय् अर्थ फरक जुइकथं वः बिल वा जोड विल धाःसा उकियात बलाघात धाइ। थ्व खण्डेत्तर–वर्णय लाइ । व. बीगु ज्या स्वर, व्यञ्जन, शब्द व वाक्य नयाथाय न दयेफ । अझ शब्दया न्ह्यःने, दथुइ, ल्यून न जुइफ । मलत. अ जोड व्यतिरेक जु विशेष यानाः अडग्रेजीभापाय थुकिया महत्त्व दु शुइसा मेगु थासय् जोड बीबलय किया जुइ । भाभापाय् मद, अथे नं थकिया प्रकिया धाःसा बीबलय उकी अर्थ व्यतिरेक जुइमाः । उगु भाषा छथाय् जोड बीबलय नाम उज्वःगु दसु नेपालभाषाय् वा नेपाली इलय्–व्यलय् खने दु

जिके ह्याउंसे च्वंगु कमिज छपाः दु ।

अंग कमिज छपाः दु ।

थुकि ह्याउँ लय्बहः बियाः थथे धायेगु याः । जिके ह्यां ... उँसे च्वंगु कमिज छपाः दु ।  नेपाली भाषाय् नं मसँग एउटा राते कमिज छ । थुकी राते लय् बहः बियाः मसँग एउटा राःते कमिज छ धाइ । थुकिइ खँग्व हिले मज्यू । थिकं अप्वः ह्याउँ धकाः बहः ब्यूगु दु । अर्थमहिल धाःसा खण्डेत्तर ध्वनि जक जुइ ।

८.४ सुर

स्वरयन्त्रय कम्पन वयेवं ध्वनि पिहांवाइ । थुगु कम्पन गथे वल व स्वयाः नं उकिया सुर म्हसीकी। कम्पन गुलि याकन–याकन जुल, गुलि तःसकं जुल, व हे सुरया गतिविधि खः । स्वरयन्त्रय तःसर्क कम्पन वःसा उच्चसुर जुइ, कम–जक कम्पन वासा निम्नसुर जइ। थकथं कम्पन आपाः वल, भताचा वल, तःसकं वल, चीसकं वल धइग खयात हे तान धाइ। न्ह्यागइमा सुरया फरकयात तान धाइसा उगु तानया आधारय अर्थ नं फरक जुइमाः, मखुसा उकिया भाषावैज्ञानिक महत्त्व दइमखु । छगू हे दरं वाग सुरयात समतान धाइ, च्वय्–क्वय् लानावःगु सुरयात विसमतान धाइ। उच्चतान जसा च्वय् -चिं तइ । निम्न तान जूसा क्वय् - चिं तइ । नेपालभाषा व नेपालीभाषाय सामान्यार्थक वाक्य व प्रश्नार्थक वाक्यया अन्तर दु । थुकिया छं दसु कायेज्यू । तिमीले भात खायौ। सामान्यार्थक वाक्य, वाक्यया अन्तय् चीसः जइ । तिमीले भात खायौ ? प्रश्नार्थक वाक्य,

थन खायौ कियाय् न्हापां भतीचा तुयाः अन्तय तःसकं धाइ। नेपालभाषाय ने नेपालीभाषाया पहः पिकयाः ’तिमी पनि आउने ?’ वाक्यय ’आउने’ कियाय भतीचा तुया तासक धाइ। नेपालभाषाय जसा छ नं वयेगुला जुइ, तर ला मत से छ नं वयेग यानाः वयेगु कियायात त्याः धाइ। थकथं वाक्य–स्तरय् खने दइगु तानयात अन्तान धाई । सामान्यार्थक वाक्यय ल्यने चीसः यानाः सिधइगु जुयाः उग तानयात अवरोही अनुतान धाइ। प्रश्नार्थक वाक्यया अन्तय् तासकं घाइगु जुयाः उकियात आरोही अनुतान धाइ।

८.५ विराम

ब्वनीवलय् छगू पदया ल्यू मेगु पद वः अथवा प्रत्येक पदपति दिना–दिनाः ब्वनेमाः । गणितकथं थुलि । माथिलि हे सेकेण्ड दीमाः धइग ला मखु अथे नं छ भतीचा दी। थथे दीग ज्यायात हे विराम वा दिपाः धाइ। सु नेता तसक भापण यायेस. धकाः याकनं–याकनं भाषण बिल धायेवं न्यनीपिसं थडके फइमखु, कारण थुकी दिपाः मदयेक धाःगुलिं खः । दिपाः मत धाय वयेफु ।  थुकिया दसु काये छिमि मायात लाति धा । छिमि मायात ला ति धा।

व निगुली अतिकं चार्ज धाइवलय व भतीच दिपाः कया. धाइबलय् अर्थय परिवर्तन जुइफु। न्हापांगुली लाति धाइबलय् ख ल्हायेमसःम्ह मिसा धइगु अर्थ जुइ। लिपांगुली ला ति धाइबलय् ला धइग नयेग वस्तु तयेगु ज्या या धइगु आज्ञार्थक अर्थ थुइकी।

त्रि.वि. नेपालभाषा विज्ञान वि.सं. २०७२ सालय् वःगु क्वइसन न्ह्यसःया लिसः

 १. भाषा विज्ञान धयागु छु ? भाषा विज्ञानया छु छु अध्ययन लागा दु (विषय) नाप स्वापू दु  ? दसु विया बयान यानादिसँ ?



सामान्य कथं धाय्गु खःसा छुंनं भाषा विज्ञान विषयया वैज्ञानिक ढाँचा अध्ययन याइगु यात हे  भाषाविज्ञान धाइ । न्हापा न्हापा थुगु विषययात विज्ञानकथं अध्ययन यागु खने मदु । उवलय् भाषाया विषयय थीथी भागया थीथी नां तयाः जक अध्ययन यात । गुलि भागयात शिक्षा,  निरुक्त,  व्याकरण प्रातिशाखाया नामं अध्ययन यागु खने दु ।

थुकिया बारय् दकले न्हापां सन् १७८६ सालय सर विलियम जोन्सं संस्कृतभाषा, लायटिनभाषा व ग्रीक भाषाया दथुइ तुलनात्मक अध्ययन यासेंलि भाषाविज्ञानया अध्ययन याःगु खः । लिपाः सन् १९६० साललिपा थुगु विषययात भाषाविज्ञान धायेगु याना हल । भाषाविज्ञान घायेबलय् भाषाया प्रकृति खँ खः । थें कि  भाषाया स्वभाव छु खः, भाषाया ज्या छु भाषाया आन्तरिक व बाह्य संरचना गथे च्वं इत्यादि खया अध्ययन याइगु विषय खः । थुलिजक मखु भाषाया सैद्धान्तिक पक्ष, प्रायोगिक पक्ष, संसारय् भाषाया स्थिति, भाषाया इतिहास इत्यादि अध्ययन याइ ।

थुगु विषययात विज्ञान धाःगुलिं विज्ञानय् दयेमाःगु विभिन्न गुण नं दयेमाःगु जुल । मूलत विज्ञान धायेवं यागु है सिद्धान्त दयेमाः, थःगु हे मान्यता दयेमाः । थुज्वःगु गुण युगु विषयय् नं दु । विज्ञान जुइत तथ्याङ्क दयेमाः, तथ्याङ्कया विश्लेषण जुइमा, विश्लेषणं पिहांवःगु निष्कर्ष छगू सिद्धान्त दत धाःसा जक भाषाविज्ञान जु । अथे जुया खास आकार व निश्चित रूपरेखा दुगु जुइमाः ।

भाषा विज्ञानया अध्ययन लागा निथि दु थथें दु ।

१.     केन्द्रीय अध्ययन लागा

२.     परिधीय अध्ययन लागा

१.           केन्द्रीय अधययन लागाय्

१. वर्ण व्यवस्था

२. व्याकरण व्यस्था

३. खँग्वः धुकू

१. वर्ण व्यवस्था

वर्ण व्यवस्था न्ह्यागु भाषाय् मगाःगु पक्ष खः । यदि वर्ण मन्त धाःसा खग्वः कल्पना व वाक्यया हे परिकल्पना यायेफै । न्ह्यागु हे भाषाय् नं ध्वनि यक्के दयेफु, तर वर्ण सीमित जुइ । वर्ण ग्वःगः दु वा दइ धइगु खँ वर्ण विश्लेषण सिद्धान्तया आधारय् भरपरे जुइ । वर्ण निर्धारण यायेगु इलय् व्यतिरेकी, परिपूरक वितरण व मुक्त परिवर्तनया आधारय् याइ । वर्ण निर्धारण मजूल धाःसा वयां च्वय् च्वये, ब्वने, सयेके, सीकेया छं नं लँ चालीमखु । वर्ण निर्धारण जुल धाःसा जक खग्वःया कल्पना, खग्वः दयेवं उकिया अर्थया व्याख्या, व्याकरणया कल्पना, खपया कल्पना यायेफइ, अथेजुया दकलय् न्हापां वर्ण व्यवस्थायात प्राथमिकता बियाः अध्ययन याइ । वर्ण व्यवस्था व उकिया सङ्ख्या थःथःगु भाषाया स्वरूप निधारण जुइ । उदाहरणया नितिं  अङ्ग्रेजीइ न्यागू स्वरवर्ण व नीछगः व्यञ्जन वर्ण दुसा संस्कृतय् झिखुगः स्वरवर्ण जुइसा स्वीखुगः व्यञ्जनवर्ण दइ ।

स्वतन्त्र अर्थात् छगः छगः वर्णधुंकाः निगः वा निगलं मयाक स्वानाच्वंगु वर्ण व्यवस्था नं दु । उज्वःगु वर्णयात संयुक्तवर्ण धाइ, गथे क्वथा, ख्याः । थुकी न्हापांगुली र क्र, रर, रअर स्वानाः क्व जूगु खः । निगूगुली ख् , य् , रर व विसर्ग स्वानाः ख्याः जूगु खः, उकिं थ्व संयुक्त(वर्ण खः । अथे नं गलिं वर्ण संयुक्तथें च्वं, तर स्वतन्त्र वर्ण जुयाच्वंगु नं दु, गथे नेपालभाषाय् न्ह,  म्ह, र ल्ह  स्वतन्त्र वर्ण जुइ । थथे वर्णया बिस्कं वर्ण च्वयेगु व्यवस्था मदयाः रन्र, हु, रअर छथाय् तयाः छगः वर्ण दयकातःगु खः, थुकथं र म्ह र व र ल्ह र नं दु ।

२. व्याकरण व्यवस्था

व्याकरण व्यवस्था दुने  रूपविज्ञान, रूपसन्धिविज्ञान, वाक्यविज्ञान इत्यादि दुथ्याइ । रूपविज्ञानय् छं छगू खग्वःया अर्थथा आधारय चिचीधंगु एकाइलय् ब्वथलाः अध्ययन याइ,  उमु एकाइत मुक्तरूप ख लाकि बद्धरूप ख धकाः स्वइन मुक्तरूपय्वःगु रूपत आधारतत्वया आधारय विभिन्न पदवर्गया रूपय् ब्वथली,  नाम, सर्वनाम, विशेषण, किया, कियाविशेषण इत्यादि छु खः धकाः परिभाषित याइ, वर्गीकरणण्याइन थुकिया मेगु ज्या धइगु खग्वः निर्माण गथे याना याइ, सन्धि, समासया रूप गथे जुइ धइगु नं स्वइ । अथे हे बद्धरूपय वागु एकाइल नं वर्गीकरण याइ, उगु वर्गीकृत  लएकाइनं छुः व्याकरणिक ज्या याइ धइगु स्वई। छुकि वचनया ज्या याइ, छुकि लिङ्ग्या ज्या याइ, अथेथेहे छुकिं कारकया ज्या याइ धइगु स्वई।।

३. खँग्व धुक (डिक्सनरी)

खँग्वः धुकूनं भाषाया  तःमि यायेगु सम्पत्ति खः । गुगु भाषाय गुलिखग्वः दु धइगुरखं उगु भाषाख ल्हाइबलय् सीदु। थुकिं उमेरभाषा तःमि खत मखु धइगु सीदइव तँमिगु भाषाख ल्हाइबलय् थःगु हे भाषाया खँग्व लगाइ। मखुसा मेमेगु भाषायाखवत छय्ला च्वनेमाली नेपालभाषाया सन्दर्भय खँ ल्हायेबलय् नेपालभाषास् न्याक्वतामि विकसित भाषा धाःसां थुगु भाषाय भाववाचक खँग्वधयक्व हे मगाः, उकिं उज्ज्वःगु थासय् संस्कृतभाषाया खँग्वः छय्ली। संसारय् गुलिमछि भाषा दुगुकी विज्ञान, वाणिज्य, चिकित्सा शास्त्र, भूगोल, कृषि, वन्यजन्तु इत्यादिविविध विषयया शब्द मदु उकिं लिक्क लागु अर्थात् अङ्ग्रेजी, लाटिन, ग्रीक, संस्कृत इत्यादि भाषां कयाच्वनी । सम्पन्न मखुगु भाषाय् आगन्तुका खँग्वः यक्वः  दयाच्वनी उकिं भाषा तँमि भ्यायेगु खसा उपभाषाया भाषीतसें विज्ञान वाणिज्य विषय ब्वना व सम्बन्धी विकास यायेमाः । प्रत्येक खँग्वःया नं छगू छगू अर्थ दयाच्वनि नेपालभाषा्र ज्वःगु भाषा एकाक्षरीया स्वभाव उज्वग भाषाय प्रत्येक आखः या नं अर्थ दयाच्वनी।

२. परिधीय धअध्ययन लागा

१. ध्वनि अध्ययन लागा

दकलय् न्हापां भाषाय् ध्वनिया अध्ययन याइ याइगु चलन दु । थुगु भाषाविज्ञानया प्रारम्भिक तगि खः । भाषाविज्ञानय् ध्वनि धायेवं संसारय् प्रयोग जुयाच्वंगु न्ह्यागु किसिमया ध्वनि काइमखु । थुकी मानवतसें प्रयोग याइगु म्हुतु वा न्हास वा म्हुतुहनहाय निथासं उत्पादन जुइगु वान मानव भाषाय् प्रयोगु जुइगु ध्वनि हे जक काइ । अथे धायेबलय् म्हुतुसिञ्चा,  म्येकथु,  चम्ये इत्यादि ध्वनि अवयवं हे उच्चारण जूगु जुजुइमाः । भाषाविज्ञानय् ध्वनिइ छगू बिस्क अध्यायकथं अध्ययन याइ । थुकी अमूल स्वताच्ख वइ । ज्वंवाइम्हपाखेंजुइगु गतिविधि उच्चारण, न्यानीम्हसियापाखें जुजुगुा गतिविधि व आकाशय वनाच्वनीगु संचारण जुइ।

गुगुना भाषाय् छ्यलाच्वंग ध्वनि सलंसः किसिमया दयेफु, अथे नं उज्वःगु ध्वनि भाषाय् प्रयोग जुइगु न वर्ण व उकिया सिद्धान्तया आधारय् ध्वनि निर्धारण ययाइबलय तसकं म्ह जक द्वइ । उकी नं स्वरध्वनि व व्यञ्जनध्वनि ब्वथली । प्रत्येक स्स्वरध्वनि गुलि दुव्यजनध्वनि गुलि दुधका अध्ययन याइ।

२. अर्थ अध्ययन

छुनं भाषाय् अर्थया तःधंगु महत्त्व दयाच्वनि । शब्द बने जुइगु निसें कया वाक्य व वाक्ययां च्वय् खँदयांतकं  दयांतका अर्थया आधारय् अध्ययन याइ । शब्द वा रूप छु खः धकाः अर्थया आधारय् स्वइ रूपामुक्तरूप खालाकि बद् रूप खः धइगु नं मूल अर्थया आधारय् स्वइ,  बरु अर्थ न किसिम किसिमया दइ । कोशीय् अर्थ लाकि व्याकरणिक अर्थ, व्यङ्ग्यात्मक अर्थ न लाकि सन्दर्भात्मक अर्थ, अथे हे अनेकार्थक लाकि समानार्थक अर्थ इत्यादि अध्ययन याइ।

अर्थया अध्ययन सन्दर्भयाशब्द व अर्थया नं स्वाप स्वइ । थय्क स्वयेबलय् शब्द दयेवं अर्थ दइ । अर्थ र मदयेक शब्दया कल्पना नं यायेफइ मखु, उकिं शब्द व अर्थया फाये हे फइमखुगु स्वापू दु धकाः अध्ययन याइ । वास्तवय् अध्ययन यानाययं शब्द व अर्थया फाये हे मजीक स्वापू मदु धकाः नं अध्ययन याइ ।